Bosbezoekers

mijn bos zegt niet: schuld, of straf

ze fluistert eerder: sssst

ze zegt nooit: ga jezelf kwellen en straffen voor je fouten

steek scherpe naalden in je huid

of in je ogen

dan word je vergeven

je vergist je soms

soms maak je fouten

soms komen ze terug

of de herinnering er aan

herinneringen aan wat je fout hebt gedaan zijn als mollen die boven de grond komen en een hoopje aarde omhoogduwen vlakbij de deur van je hut

soms zie ik een snuitje, soms struikel ik over de aarde, soms lopen ze tegen mijn laarzen op

nou en?

ik zeg dan: deze mollen houden van je, waarom houd je niet van hen?

en als ik dan hun blinde oogjes zie of hun sterke roze pootjes of hun fluwelen vacht

zie ik hoe mooi ze zijn

dan zeg ik: hallo

soms zing ik voor ze
mijn mollenlied

soms geef ik ze wat wormen

en aai ik hun zachte jas

wie zou ik zijn om weg te jagen wat steeds terug wil komen?

elk wezen in mijn bos is vol met eigen schoonheid

en verdient mijn vriendelijkheid

dus als je wilt dat je bos een vriendelijke plek is

wees dan vriendelijk voor alle bezoekers